Воспоминания детства

1941 год. Мне пять лет, сестренке — два года. Живем в г. Молотов (нынешняя Пермь). Помню, как провожали отца на войну с вокзала «Пермь-2». Отправляющихся, провожающих было очень много. Слезы, слова прощания: «Возвращайтесь скорее, целыми и невредимыми, будем ждать вас!», «До свидания, ждите нас, мы вернемся с победой!». До сих пор все перед глазами, будто вчера это было. Осенью того же года скончалась наша мама, мы остались с бабушкой. Наш дом находился недалеко от базара. Приезжавшие на базар останавливались у

Подробнее

Нет права забывать

В дни, когда идет подготовка к празднованию 75-летия Победы в Великой Отечественной войне, в сердце каждого, кто был свидетелем того времени, вновь оживают горькие воспоминания. Да, пламя войны коснулось каждого, трагедии и потери, которые она принесла, мы не вправе забывать. Я и сама дитя военного времени. В начале войны мне было всего полгода. Я росла, слыша, ощущая всю боль утраты матерей, жен, чьи мужья, сыновья так и не вернулись, или же умирали уже дома — от ран, полученных в боях.

Подробнее

Командовал взводом

Хоть и коротко, хотела бы рассказать о жизненном и боевом пути Азматова Миргалима Хисаметдиновича. Так как в книгу «Вечная слава елпачихинцам» вошло немало фотографий, однако, о них ничего не написано. А детям, потерявшим отцов, хочется узнать, как и где они жили, какой боевой путь прошли, для чего ведут поиски в архивах. Миргалим-абый родился 15 сентября 1915 года в Елпачихе, в семье муллы Габдуллы. Он — из династии Адутовых. Получил образование в медресе, хорошо знал татарский, русский языки, арабскую и латинскую

Подробнее

Боевой путь моего отца

После смерти матери мне в руки попал дневник моего отца, который он вел во время войны. Это была старая, довольно потрепанная тетрадь. Сведений в ней было немного, однако, одна запись привлекла мое внимание. «Погиб Черняховский — 18/2 45г». Зная, кто это (генерал армии, дважды Герой Советского Союза Иван Данилович Черняховский), решил проверить дату, которую привел отец в дневнике. Действительно, он погиб 18 февраля 1945 года в возрасте 38 лет. Почему же обычный рядовой солдат Назмухан Миргунов сделал эту запись? Значит,

Подробнее

Любое дело нужно любить

Мы вступили в особенно важный в историческом плане для страны год — нынче празднуется 75-летие Великой Победы. Уверен, какие бы ни царили в странах Запада желания, веяния провести ревизию истории, они не смогут принизить роль Красной Армии и советского народа в Победе. История — свидетель: это, в-первую очередь, наша победа, символ единства, стойкости, героизма народов Советского Союза. Пламя войны коснулось практически каждой семьи, жертв было принесено очень много. На сегодняшний день в живых — всего лишь 62 тысячи участников Великой

Подробнее

Әтием турында хатирәләр

hәркемнең дә ата-анасы үзенә якын. Минем бу язмамда әтием турында күңелемдә уелып калган хатирәләрне бүлешәсем килде. Әтиемнең бакый дөньяга күчүенә ярты гасыр узуына карамастан, аның күпләр күңелендә тирән эз калдыруына шикләнмим. Бер авылда яшәүчеләр, ул укыткан укучылар минем сүзләремне дәлилләр. Әтиебез Тугумов Габдулахан Мөбәрәк улы 1925 елның 29 сентябрендә Озын Ялан авылының мулла малае гаиләсендә туа. Әтигә өч яшь тулганда авыл байларын Себер җирләренә сөрә башлыйлар. Картатасы Габдрахман мулланы бөтен ул-кызлары белән сөргенгә җибәрүләрен белгәч, Фатыйма картәни әтине туган авылы

Подробнее

Сугышчы якташлар истәлегенә

В память о земляках

БӨЕК ВАТАН сугышында катнашкан якташлары истәлегенә Шермейкада инициативалы бюджетлаштыру проекты кысаларында обелиск төзелә. Подрядчы – “Алмаз Стройсервис“ ОООсы аныӊ стенасын эшләп куйган инде. Якын көннәрдә батыр якташларыныӊ исемлеге язылган табличкалар да әзер булачак hәм алар шушы стенага урнаштырылачак. Шермейка авыл советыннан сугышта 549 кеше катнашкан, 270е исән-имин кайткан, хәзер инде барысы да бакыйлыкка күчкән. Әмма аларныӊ балалары, оныклары, якыннары, авыр сугыш елларын үз башларыннан кичергән тыл хезмәтчәннәре бар, hәм обелиск эшләү Бөек Җиӊүнеӊ 75 еллыгын каршыларга әзерләнгән мәлдә аеруча зарури

Подробнее

Cугыш еллары хатирәсе

war2

“Таң“ газетасында “Сугыш балалары сөйли“ дигән конкурс турында укыгач, мин дә язарга булдым әле. Элегрәк, алдагы газета битләрендә минем “Сугыш еллары хатирәсе“ дип исемләнгән мәкаләм урын алган иде. Анда сугыш елларында, сугыштан соң ачлы-туклы йөргәннәрне чагылдырып язган идем. Әни сугыш чорында да, сугыштан соң да фермада сыерлар сауды. Хезмәтләре бик авыр, барысы да кул көче белән эшләнә иде. Әнинең сыер җигеп, урманга утынга киткәнен дә язган идем. Сыер тау уңаена чабып, утын чанасын аударып, әнинең бары тик төнге икедә генә

Подробнее

Без исән калдык!

Чинакаев Шакур Губаевич

1941 елныӊ 22 июне яз-мышыбызны ”сугышка кадәр” hәм ”сугыштан соӊ”га бүлде. Тормышыбыздан шатлык, куаныч китте, балачагыбыз борчулы hәм сагышлы төсләргә буялды… Авыл Советы янында hәр көнне күз яшьләре түгелә — кемне дә булса фронтка озаталар. Тәрәзәләр алдыннан чакырылучылар hәм озатучылар белән арбалар уза. Ун кешедән торган гаиләбез ярым ятим булып калды — әтине фронтка чакырдылар. Кайгы үзе генә килми диләр. Бу дөрес сүз булып чыкты. Көзгә якынлашканда безнеӊ бердәнбер туендыручыбыз hәм өметебез – сыерыбыз көтүдән кайткач ятты hәм үлеп тә

Подробнее

“Башмагым“ белән яуланган уӊыш

Драмколлектив районного Дома культуры (1966 год).

Драмколлектив районного Дома культуры (1966 год). БЕЗ, 1963 елда Төнгүк сигезьеллык мәктәбен тәмамлаучылар: Дамирә Кузаева, Факирә Максиева hәм мин – Шаhит Кучукбаев, Төнгүк авылы яшьләре белән концерт бригадасы оештырып, түләүле концертлар куеп, клубыбызга баян алдык. Талантларыбызны ачып, туган авылыбызда якты эзләр калдырып, белемебезне үстерергә читләргә озатучы укытучыларыбыз Мәрзия Әлетдин кызы Габитовага, безне сәхнә hөнәренә өйрәтүче пионер вожатые, соӊыннан Сараш мәктәбендә укытучы, җәмәгать эшлеклесе Сания апа АбдуловаХәлилова, аныӊ әнисе – бөтен гомерен мәдәният эшенә багышлаган, Барда драма коллективында төрле рольләр башкарган,

Подробнее